Εξωσωματική γονιμοποίηση είναι η μέθοδος κατά την οποία η γονιμοποίηση του ωαρίου και του σπέρματος γίνεται εκτός του οργανισμού. Το γονιμοποιημένο ωάριο τοποθετείται ή στη μήτρα ή στις σάλπιγγες. Η μέθοδος αυτή γίνεται σε ζευγάρια που για κάποιο λόγο έχουν μια δυσκολία τεκνοποίησης, δηλαδή είναι υπογόνιμα.
Περίπου ένα στα έξι ζευγάρια αντιμετωπίζει πρόβλημα υπογονιμότητας παγκοσμίως. Ωστόσο γι’ αυτά τα ζευγάρια η επιστήμη προσφέρει πλέον αποτελεσματικές λύσεις για την αντιμετώπιση της. Χάρη στις θεραπείες υποβοηθούμενης παραγωγής εκατομμύρια παιδιά γεννιούνται κάθε χρόνο.
Επειδή για κάθε μήνα προσπάθειας ενός ζευγαριού χωρίς προβλήματα γονιμότητας, η πιθανότητα σύλληψης δεν υπερβαίνει το 20%, ο χαρακτηρισμός ενός ζευγαριού ως υπογόνιμο δίνεται όταν το ζευγάρι μετά από ένα χρόνο ενεργής σεξουαλικής ζωής δεν καταφέρει να επιτύχει σύλληψη. Τότε θα πρέπει να γίνεται η ειδική διερεύνηση παραγόντων υπογονιμότητας και να σχεδιάζεται η αντιμετώπιση του προβλήματος.
Τα ωάρια λαμβάνονται από τα ωοθυλάκια, που αναπτύσσονται στις ωοθήκες της γυναίκας, με τη διαδικασία της ωοληψίας. Στο εργαστήριο, έρχονται σε επαφή με τα σπερματοζωάρια, μέσα σε ειδικά δοχεία (τρυβλία) με καλλιεργητικό υλικό, προκειμένου να γίνει η γονιμοποίηση. Στη συνέχεια, τα τρυβλία με τα γονιμοποιημένα ωάρια (ζυγώτες) καλλιεργούνται σε επωαστικό κλίβανο για 2 - 6 ημέρες μέχρι να φθάσουν στο στάδιο της βλαστοκύστης. Έπειτα, μέσα από μια τελείως ανώδυνη διαδικασία, τα έμβρυα που διαθέτουν την καλύτερη ποιότητα μεταφέρονται στην κοιλότητα της μήτρας με τη χρήση ενός λεπτού καθετήρα και 13 μέρες μετά πραγματοποιείται το τεστ κυήσεως με αιμοληψία για τον προσδιορισμό της ορμόνης β-χοριακής γοναδοτροπίνης.
Ο κύκλος θεραπείας με εξωσωματική γονιμοποίηση περιλαμβάνει τα εξής στάδια:
- Διερεύνηση και διάγνωση της υπογονιμότητας.
- Προκαταρκτικές εξετάσεις.
- Διέγερση των ωοθηκών με φαρμακευτική αγωγή (12-14 ημέρες), με σκοπό την ανάπτυξη πολλών ωοθυλακίων. Παρακολούθηση της επίδρασης των φαρμάκων με σειρά υπερηχογραφημάτων και ορμονικών προσδιορισμών.
- Πρόκληση της τελικής ωρίμανσης ωαρίων. Την ημέρα που τα ωοθυλάκια έχουν ωριμάσει αρκετά, χορηγείται η τελευταία ένεση, η οποία θα προγραμματίσει την τελική ωρίμανση των ωαρίων και την ωοθηλακιορηξία
- Συλλογή των ωαρίων (ωοληψία). Η λήψη των ωαρίων από τις ωοθήκες γίνεται διακολπικά με παρακέντηση και συνεχή υπερηχογραφική καθοδήγηση. Η ωοληψία είναι σύντομη σε διάρκεια (10-30 λεπτά) και πρακτικά ανώδυνη γιατί πραγματοποιείται υπό μέθη
- Συλλογή του σπέρματος (σπερμοληψία).
- Γονιμοποίηση των ωαρίων από τα σπερματοζωάρια.
- Μετά την γονιμοποίηση τα έμβρυα καλλιεργούνται στο εργαστήριο για 2 - 6 ημέρες, έως το στάδιο της βλαστοκύστης.. Η σωστή διαίρεση των κυττάρων τους αποτελεί βασικό κριτήριο για την ποιότητά τους.
- Επιλογή των καλύτερων εμβρύων και μεταφορά τους στην κοιλότητα της μήτρας (εμβρυομεταφορά). Δύο έως έξι ημέρες μετά την ωοληψία πραγματοποιείται η μεταφορά των εμβρύων στη μήτρα. Είναι μια διαδικασία ανώδυνη που δεν απαιτεί μέθη. Με τη βοήθεια ενός λεπτού καθετήρα τα έμβρυα μεταφέρονται στην ενδομητρική κοιλότητα
- Κατάψυξη εμβρύων ή αγονιμοποίητων ωαρίων.
- Έλεγχος κυήσεως (13 ημέρες μετά την εμβρυομεταφορά με αιμοληψία για τον προσδιορισμό της ορμόνης β-χοριακής γοναδοτροπίνης).
- Έλεγχος κλινικής κυήσεως με διακολπικό υπερηχογράφημα (4 εβδομάδες μετά την εμβρυομεταφορά).
Είναι η παρουσία προδιαθεσικών παραγόντων που κάνουν το αίμα να πήζει πιο εύκολα. Όταν το αίμα πήζει, δημιουργούνται θρόμβοι, οι οποίοι θεωρούνται επικίνδυνοι, αφού μπορούν να φράξουν ένα αιμοφόρο αγγείο. Η παρουσία θρομβοφιλίας πολλαπλασιάζει τους κινδύνους φλεβικής θρόμβωσης, αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου, καρδιακού επεισοδίου και επιπλοκών της κύησης. Αυτό δε σημαίνει ότι όταν μία γυναίκα διαγνωστεί θρομβοφιλία κατά την εγκυμοσύνη της, θα έχει προβληματική κύηση ή θα χάσει το μωρό της. Η θρομβοφιλία εντοπίζεται με μια εξέταση και ανάλογα με τα αποτελέσματα αναλαμβάνει ο αιματολόγος να χορηγήσει στην έγκυο διάφορες ουσίες που μειώνουν την πηκτικότητα του αίματος. Οι γυναίκες με θρομβοφιλία πιάνουν πιο εύκολα παιδί με εξωσωματική διότι είναι υπερπηκτικές.
Το ενδομήτριο είναι ο ιστός που καλύπτει την κοιλότητα της μήτρας σαν χαλί που επάνω του θα εμφυτευτεί (κολλήσει) το έμβρυο. Η ενδομητρίωση είναι η παθολογική κατάσταση που δημιουργείται όταν αναπτύσσονται στοιχεία ενδομητρίου εκτός από τη μήτρα, σε διάφορα άλλα όργανα ή δομές του σώματος. Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα είναι ο πόνος περιόδου (δυσμηνόρροια), πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή και το χρόνιο κοιλιακό άλγος. Ωστόσο, είναι δυνατόν, η ενδομητρίωση να μην προκαλεί κλινικά συμπτώματα και να εκδηλώνεται μόνον σαν αδυναμία σύλληψης. Μέχρι σήμερα, δεν έχει αναγνωριστεί κάποιος μηχανισμός που να συνδέει την ενδομητρίωση με την υπογονιμότητα αν εξαιρέσουμε τα πιο σοβαρά στάδια της νόσου όπου υπάρχουν ανατομικοί παράγοντες που επηρεάζουν τη φυσική σύλληψη, όπως συμφύσεις γύρω από τις σάλπιγγες ή μεγάλες ενδομητριωσικές κύστεις στις ωοθήκες, ωστόσο δεν μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα η ενδομητρίωση να επηρεάσει τη γονιμότητα. Η θεραπεία της ενδομητρίωσης είναι χειρουργική ή φαρμακευτική ή συνδυασμός και των δύο.
Οι γνώμες διίστανται για το εάν η νόσος μειώνει τα ποσοστά επιτυχίας. Οι μεν γυναικολόγοι υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να αποκατασταθεί το πρόβλημα για να αυξηθεί η επιτυχή έκβαση της εξωσωματικής ενώ οι δε υποστηρίζουν ότι η αφαίρεσή τους μπορεί να μειώσει τα αποθέματα των ωοθηκών και την πιθανότητα εγκυμοσύνης.
Αρχικά ένας υπερηχογραφικός έλεγχος της μήτρας και των ωοθηκών σε συνδυασμό με αιματολογικό έλεγχο, έλεγχο μαστού και τεστ παπανικολάου αρκούν για να αξιολογήσουν την κατάσταση της υγεία σου. Αν μετά από ένα χρόνο προσπαθειών δεν έχετε πετύχει το στόχο σας, τότε καλό θα ήταν να συμβουλευτείτε έναν εξειδικευμένο σύμβουλο υπογονιμότητας.
Η Σπερματέγχυση είναι μια απλή και ανώδυνη θεραπεία της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να έχει η γυναίκα υγιείς και βατές σάλπιγγες και το σπέρμα του συζύγου/συντρόφου να έχει αρκετά καλές παραμέτρους. Η σπερματέγχυση μπορεί να γίνει είτε στον φυσικό κύκλο της γυναίκας, είτε με ήπια φαρμακευτική διέγερση των ωοθηκών. Σε κάθε περίπτωση γίνεται παρακολούθηση του κύκλου με υπερηχογραφήματα και με μετρήσεις των ορμονών οιστραδιόλης και LH στο αίμα, ώστε να μπορούμε με ακρίβεια να γνωρίζουμε την ημέρα της ωορρηξίας της γυναίκας. Την ημέρα της ωορρηξίας εναποτίθεται σπέρμα, το οποίο έχει υποβληθεί σε ειδική επεξεργασία ώστε να είναι όσο το δυνατόν καλύτερο ποιοτικά, με τη βοήθεια καθετήρα απευθείας στο εσωτερικό της μήτρας. Με τον τρόπο αυτό διασφαλίζεται ότι πολύ περισσότερα σπερματοζωάρια θα βρεθούν κοντά στη σάλπιγγα στην οποία φυσιολογικά συμβαίνει η συνάντηση του σπερματοζωαρίου με το ωάριο δηλαδή η γονιμοποίηση.
Προσωπικά λέω ναι στη σπερματέγχυση εφόσον υπάρχουν ενδείξεις. Ποιες είναι αυτές; Το σπέρμα από το κόλπο ανεβαίνει, υφίσταται μια βιοχημική επεξεργασία μέσα στο τράχηλο για αυτό έχουμε τη βλέννα τις γόνιμες ημέρες και στη συνέχεια τα σπερματοζωάρια ανεβαίνουν μέσω της μήτρας να συναντήσουν το ωάριο στη σάλπιγγα για να έχουν την εγκυμοσύνη. Εάν η βλέννη και ο τράχηλος, από μια έκτρωση ή από συμφύσεις δεν υπάρχουν τότε σαφώς χρειαζόμαστε σπερματέγχυση. Κατά τη γνώμη μου όμως σε γυναίκα άνω των 39 ετών δεν θα πρέπει να γίνεται σπερματέγχυση.
Φυσικά και δεν αποκλείεται η φυσική σύλληψη. Σίγουρα όμως ο πιο σημαντικός προγνωστικός δείκτης τόσο για τη φυσική σύλληψη όσο και για την επιτυχία της εξωσωματικής γονιμοποίησης είναι η ηλικία της γυναίκας, καθώς η πιθανότητα εγκυμοσύνης μειώνεται σημαντικά μετά τα 40 έτη. Για το λόγο αυτό προτείνω να κάνεις τόσο εσύ όσο και ο σύζυγος σου μια αρχική εκτίμηση σε ένα εξειδικευμένο κέντρο υποβοηθούμενης αναπαραγωγής μέσα από απλές εξετάσεις οι οποίες θα σκιαγραφήσουν το αναπαραγωγικό σας προφίλ. Έχοντας αυτές υπόψη, ένας γυναικολόγος αναπαραγωγικής ιατρικής θα σχεδιάσει ένα πλάνο ενεργειών ώστε να μην χάσετε χρόνο.
- Όπως ακριβώς πολλές γυναίκες δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν το δικό τους γενετικό υλικό για να αποκτήσουν μωρό έτσι ακριβώς και ο άνδρας ενδεχομένως να αντιμετωπίζει προβλήματα ατεκνίας. Συνήθως αυτό αφορά άνδρες που: δεν έχουν καθόλου σπέρμα, δεν έχουν φυσιολογικό σπέρμα, είναι φορείς γενετικού κληρονομικού νοσήματος (άρα κινδυνεύουν να αποκτήσουν μη υγιείς απογόνους). Ένας ακόμη λόγος για τον οποίο ίσως χρειαστεί μια δωρεά σπέρματος είναι όταν η υποψήφια μητέρα δεν έχει μόνιμο σύντροφο που να επιθυμεί να γίνει πατέρας. Επομένως μέσω της δωρεάς σπέρματος η γυναίκα μένει έγκυος με σπερματέγχυση ή εξωσωματική γονιμοποίηση.
- Και η δωρεά σπέρματος θα πρέπει να είναι εθελοντική και μη αμειβόμενη. Ωστόσο, προβλέπεται μία αποζημίωση που περιορίζεται αυστηρά στην αντιστάθμιση των δαπανών και της αναστάτωσης που σχετίζεται με τη δωρεά. Εν ολίγοις ο νόμος απαγορεύει την αμοιβή του δότη ενώ η διαδικασία υπακούει πλήρως στον όρο «δωρεά».
- Οι δότες είναι σωματικά και ψυχικά υγιείς άντρες, οι οποίοι προέρχονται από ευρέως ποικίλα κοινωνικά στρώματα. Ο κάθε υποψήφιος πριν γίνει αποδεκτός υποβάλλεται σε λεπτομερή εξέταση. Οι δότες βάζουν την υπογραφή τους σε ένα συμφωνητικό με το οποίο δηλώνουν ότι δεν ανήκουν σε καμία ομάδα κινδύνου ή ότι ο τρόπος διαβίωσής τους δεν εγκυμονούσε κινδύνους έκθεσης στον ιό του AIDS ή και σε άλλες σεξουαλικά μεταδιδόμενες νόσους. Οι δότες παραιτούνται οποιωνδήποτε δικαιωμάτων και ευθυνών πατρότητας. Στους δότες παρέχεται ρητή διαβεβαίωση ανωνυμίας. Το σπέρμα των δοτών μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τις μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής είτε αν αφορά σπερματέγχυση είτε αν αφορά εξωσωματική γονιμοποίηση.
- Η δωρεά ωαρίων είναι η δωρεά γενετικού υλικού σε ένα ζευγάρι από μία άλλη γυναίκα με σκοπό την τεκνοποίηση. Το παιδί θα έχει το γενετικό υλικό του ενός γονέα, όμως θα κυοφορηθεί και γεννηθεί από τη φυσική του μητέρα, γεγονός που αυξάνει αξία της μητρότητας.
- Οι λήπτριες ωαρίων είναι γυναίκες που: βρίσκονται σε προχωρημένη αναπαραγωγική ηλικία (συνήθως άνω των 44 ετών), πάσχουν από πρόωρη εμμηνόπαυση ή πρόωρη ωοθηκική ανεπάρκεια, έχουν κακή ποιότητα ωαρίων ή δεν είναι σε θέση να παράγουν ωάρια, φέρουν μια γενετική διαταραχή που δεν πρέπει να μεταφερθεί στο παιδί τους. Οι δότριες δεν έχουν καμία σχέση με το ζευγάρι και το παιδί. Δεν επιτρέπεται να γνωρίσουν και να συναντήσουν τη λήπτρια και δεν μπορούν να γνωρίζουν εάν προέκυψε τελικά μια εγκυμοσύνη από τα ωάριά τους.
- Την ημέρα της λήψης των ωαρίων από την δότρια, ο σύζυγός της λήπτριας καλείται να δώσει ένα δείγμα σπέρματος που θα προετοιμαστεί κατάλληλα στο εργαστήριο. Τα σπερματοζωάρια θα τοποθετηθούν με τα ωάρια της δότριας και θα επωαστούν στο εργαστήριο. Την επόμενη μέρα το ζευγάρι θα λάβει πληροφορίες σχετικά με την επιτυχία της διαδικασίας. Εάν έχει επιτευχθεί γονιμοποίηση, η εμβρυομεταφορά θα προγραμματιστεί για την επόμενη ή μεθεπόμενη ημέρα και τα γονιμοποιημένα ωάρια θα μεταφερθούν στη μήτρα της λήπτριας. Η λήπτρια μπορεί να κάνει το τεστ εγκυμοσύνης 14 ημέρες αργότερα και ίσως χρειάζεται κάποια ορμονική αγωγή που θα διευκολύνει την πιθανή εγκυμοσύνη της.
Η απάντηση είναι 'Ναι, μέχρι την εμβρυομεταφορά'. Μετά την εμβρυομεταφορά, ισχύει ό,τι και για τις εγκύους, δηλαδή αποφεύγουμε την κατανάλωση αλκοόλ, ιδανικά εντελώς.
Κάθε γυναίκα μπορεί να έχει διάρκεια περιόδου 2 έως 7 μέρες κάθε μήνα. Έχοντας υπόψη ότι η ωορρηξία λαμβάνει χώρα περίπου στο μέσο του κύκλου, δηλαδή γύρω στις 12 με 16 ημέρες πριν από την έναρξη της επόμενης περιόδου, τότε για μία γυναίκα με σταθερό κύκλο 28 ή 30 ημερών περίπου οι γόνιμες ημέρες είναι από τη 13η μέχρι την 19η ημέρα του κύκλου, μετρώντας ως πρώτη ημέρα του κύκλου την πρώτη ημέρα περιόδου.
Είναι τεχνικά δυνατόν αλλά απαγορεύεται νομικά. Όταν γίνεται έλεγχος των χρωμοσωμάτων του εμβρύου πριν το μεταφέρουμε στη μητέρα του, εκτός από τις πιθανές γενετικές ανωμαλίες, είναι δυνατόν να δούμε και το φύλο του εμβρύου. Η επιλογή φύλου είναι επιτρεπτή από την ελληνική (και ευρωπαϊκή) νομοθεσία όταν υπάρχει ιστορικό φυλοσύνδετης νόσου, δηλαδή μίας ασθένειας όπου τα αγόρια έχουν 50% πιθανότητα να πάσχουν ενώ τα κορίτσια είναι φυσιολογικά (όπως είναι η αιμοφιλία, μυϊκή δυστροφία του Duchenne, φυλοσύνδετη διανοητική καθυστέρηση κ.α.). Σήμερα είναι γνωστές περίπου 300 φυλοσύνδετες γενετικές ασθένειες. Η επιλογή φύλου απαγορεύεται όταν δεν υπάρχει γενετικό πρόβλημα, αλλά απλά οι γονείς προτιμούν το ένα φύλο ή το άλλο.
Έρευνες έχουν αποδείξει ότι η πιθανότητα μιας γυναίκας να έχει ωορρηξία και επιτυχημένη εγκυμοσύνη είναι υψηλότερη κατά τους θερμότερους μήνες της άνοιξης και του καλοκαιριού. Φυσικά, υπάρχει πίεση χρόνου για όλους μας καθ 'όλη τη διάρκεια του έτους, αλλά γενικά, οι άνθρωποι είναι πιο ευτυχισμένοι και λιγότερο ανήσυχοι το καλοκαίρι. Το εντονότερο ηλιακό φως (και η βιταμίνη D) μπορεί να επηρεάσει θετικά την ικανότητά σας να συλλάβετε. Οι ώρες της ημέρας διαρκούν περισσότερο το καλοκαίρι, πράγμα που σημαίνει περισσότερη ποιότητα χρόνου για να περάσετε με το σύντροφό σας. Ακόμη, μπορείτε να αφιερώσετε περισσότερο χρόνο για να εστιάσετε σε εσάς. Παρά τα αποτελέσματα της έρευνας που δείχνουν μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχούς εμφύτευσης τους καλοκαιρινούς μήνες, προχωρήστε με την εξωσωματική γονιμοποίηση όταν ο χρόνος είναι σωστός για εσάς και το σύντροφό σας.
Καθόλου!Τα βήματα της διαδικασίας είναι αρκετά απλά. Η διαδικασία ολοκληρώνεται σε 10-14 ημέρες. Κατά το διάστημα αυτό λαμβάνεται η κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή για την ωρίμανση πολλών ωαρίων. Εναλλακτικά, μπορεί να προγραμματιστεί η λήψη ωαρίου χωρίς φάρμακα, στο πλαίσιο του φυσικού κύκλου, ή λήψη ωαρίων με ήπια φαρμακευτική διέγερση. Η ωρίμανση παρακολουθείται με υπερηχογράφημα και εξετάσεις αίματος, ενώ η διαδικασία της ωοληψίας διαρκεί λίγα λεπτά. Μετά από ολιγόωρη παρακολούθηση, η γυναίκα μπορεί να επιστρέψει στην καθημερινή της δραστηριότητα.
Στην Ελλάδα η νομοθεσία επιτρέπει σε γυναίκες μόνες (ανύπαντρες) να αποκτήσουν ένα παιδί με την χρήση δωρεάς σπέρματος και δικά τους ωάρια, ή με δωρεά εμβρύου. Πριν από την ιατρική διαδικασία η γυναίκα θα πρέπει να κάνει μια συμβολαιογραφική πράξη, στην οποία δηλώνει την επιθυμία της να δημιουργήσει μονογονεϊκή οικογένεια.
Οξειδωτικό στρες ονομάζουμε τη διαταραχή στην ισορροπία των ελεύθερων ριζών οξυγόνου στο σπέρμα. Μικρές ποσότητες παράγονται φυσιολογικά και είναι απαραίτητες για τη λειτουργία των σπερματοζωαρίων, ωστόσο πρέπει να εξουδετερωθούν και να απομακρυνθούν. Η ανατροπή της ισορροπίας των ελεύθερων ριζών οξυγόνου ονομάζεται ‘οξειδωτικό στρες’ και μπορεί να συμβάλει στην ανδρική υπογονιμότητα καθώς πιστεύεται ότι είναι ο κύριος λόγος για τον κατακερματισμό του DNA των σπερματοζωαρίων. Ο κατακερματισμός του DNA επηρεάζει τη γονιμότητα καθώς και την επιτυχία της εξωσωματικής. Επιδεινώνεται από το κάπνισμα, την κακή διατροφή και την παχυσαρκία, την παρατεταμένη σεξουαλική αποχή (αραιές εκσπερματίσεις), το ιατρικό ιστορικό (κιρσοκήλη, τραυματισμός ή κακοήθεια όρχεων) και την υπερβολική άσκηση; Η συνήθης αντιμετώπιση είναι η χορήγηση συμπληρωμάτων διατροφής (αντιοξειδωτικά) αρχικά για 4-6 εβδομάδες. Τότε συστήνεται η επανάληψη της εξέτασης. Σε περίπτωση που δεν υπάρξει βελτίωση προτείνεται περαιτέρω έλεγχος. Επιπλέον προτείνονται αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπως η διακοπή του καπνίσματος και ο περιορισμός κατανάλωσης αλκοόλ.
Υπάρχει συνεχής επικοινωνία μεταξύ του ζευγαριού και της γυναίκας που κυοφορεί το παιδί τους – είτε με επισκέψεις από το εξωτερικό, είτε μέσω skype, viber… Χαίρονται. Αργότερα, μιλούν στα παιδιά τους σχετικά – “υπήρχε μία γυναίκα που σε κράτησε στην κοιλιά της μέχρι να γεννηθείς”, τους λένε. Γνωρίζω ζευγάρια που στέλνουν στην παρένθετη φωτογραφίες του παιδιού ή ανταλλάσσουν ευχές στα γενέθλιά τους. Το δώρο που παρέχει αυτή η γυναίκα στο ζευγάρι, είναι ένα δώρο που διαρκεί για πάντα.
Η απάντηση είναι, πολύ απλά: «Όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα». Οι σχετικές μελέτες και οι κατευθυντήριες οδηγίες αναφέρουν ως όριο τα 38 έτη, πάντα μετά από εκτίμηση της υγείας και της αναπαραγωγικής ικανότητας της γυναίκας με βάση το ιατρικό ιστορικό της.
Κάτω από το δέρμα της ραχιαίας επιφάνειας του αυχένα του εμβρύου (στο πίσω μέρος του λαιμού δηλαδή) συγκεντρώνεται υγρό και δημιουργεί μια μικρή «λίμνη», η οποία εμφανίζεται στο υπερηχογράφημα να έχει μαύρο χρώμα. Η Αυχενική Διαφάνεια είναι κατ’ ουσίαν η λίμνη αυτή. Ο ιατρός μετρά το πάχος της Αυχενικής Διαφάνειας κατά τον υπερηχογραφικό έλεγχο και αν αυτό προκύψει αυξημένο, τότε αυξημένες είναι και οι πιθανότητες για εμφάνιση Συνδρόμου Down στο έμβρυο.
Στην πλειονότητα των γυναικών που λαμβάνουν φαρμακευτική διέγερση για προσπάθεια IVF η λήψη των ορμονών δεν προκαλεί κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Σε μικρό ποσοστό παρουσιάζονται ελαφριά οιδήματα ή μικρή κατακράτηση, συμπτώματα ανεκτά και χωρίς ιδιαίτερη αξιολόγηση.
Η πιθανότητα αυτή δείχνει να είναι μη υπαρκτή, βάσει της υπάρχουσας βιβλιογραφίας. Τα φάρμακα της εξωσωματικής χορηγούνται, εξάλλου, για πολύ λίγο διάστημα, οπότε η επιβάρυνση του οργανισμού δεν είναι για τόσο μεγάλο διάστημα όπως στις ορμονοθεραπείες, που χορηγούνται κατά την εμμηνόπαυση και οι οποίες σε κάποιες έρευνες δείχνουν ότι αυξάνουν τον κίνδυνο καρκίνου. Σε κάθε περίπτωση, εξάλλου, πριν προχωρήσουμε σε εξωσωματική, πρέπει να κάνουμε όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, μαστογραφία και γυναικολογικό έλεγχο, για να αποκλειστεί ο κίνδυνος να υπάρχει ήδη κάποια νεοπλασία. Επίσης, λαμβάνουμε υπόψη το οικογενειακό ιστορικό κάθε γυναίκας. Για παράδειγμα, σε γυναίκες με ατομικό ή οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του μαστού μπορεί να προτείνουμε την εξωσωματική σε φυσικό κύκλο, που είναι μια μέθοδος στην οποία δε χρησιμοποιούνται φάρμακα.